Ek het polisiefamilie. Familie wat in die polisie is. My oom en tannie is al afgetree. Volgens oorvertelling kon my tannie ʼn konstabel met die plathand oor ʼn lessenaar klap. Alhoewel ek dit nie met my eie oë gesien het nie, het ek dit as wys beskou om nie met haar skoor te soek nie.

My twee niggies, verstaan ek, doen nogal goed. Hulle is die tipe mense wat ons in die polisie wil hê. Dit is nie net ʼn job vir hulle nie. Hulle glo in reg en geregtigheid. My nig in die berede eenheid het twee dae gery op soek na ʼn kleuter wat uit ʼn township uit verdwyn het. Die vreugde was groot toe hulle haar, bietjie gedehidreer, maar lewendig opspoor.

Hulle kleinboet is ʼn trokdrywer. Hy kan enige trok enige plek in reverse. Hulle skills sal iets beteken in ʼn oorlog.

Nou stel julle voor hoe verskil ons wêrelde van mekaar. Ek stal foto’s, en nou ook video, uit in galerye in die noordelike voorstede van Johannesburg en skryf tans aan ʼn tweede queer roman wat hopelik weer by die Stellenbosch Woordfees bekendgestel sal word. Ek resenseer kunsfilms en is ʼn vrou getroud met ʼn vrou. Ek Tweet, Instagram en verkoop my boek op Amazon. Ahem.

Tog het ons ʼn wedersydse respek vir mekaar. Hulle verwelkom my en my vrou by enige familiefunksie. Ek weet as ek 3uur die oggend in groot moeilikheid is, bel ek hulle. Maak nie saak hoe lank terug ons mekaar gesien het nie. Hulle is die tipe mense wat sakke inkopies aflaai, toe my ma in die nood was. Hulle is die tipe wat op ʼn Sondag opdaag en genoeg vleis saambring én braai om my ma en boetie die hele week te hou. Op polisie en trokdryf salarisse. Sout van die aarde, is wat ek hulle noem.

Vir my niggies en tannie ken ek die beste. In 1981 het my oom hulle, saam met hul koffers, in die middel van die nag by ons afgelaai in Kroonstad. Dit was oor tussen hom en my tannie. Hy het terug Laingsburg toe vertrek.

Ek was 8 jaar oud. Wat het ek verstaan van hoe misplaas hulle moes gevoel het? Ek en my ouer sussie, wat dalk beter moes geweet het, het my niggies gas gegee. My kwaai tannie het ons gereeld hieroor ingeklim. Vir haar en haar stem (en die gerugte van die plathand aksie) was ek vrek bang. Sy het wel eendag daardie selfde stem verhef toe my sussie se seunsvriende, vier jaar ouer as ek, my onder die water hou in die swembad. Die laities se swembroeke het gebewe en vir die res van die dag kon ek hulle terroriseer nes ek wil. Ek het back up gehad.

Kort na hulle by ons gedeponeer is, het ʼn ligte Karoo reëntjie groot hartseer veroorsaak. Die samevloei van die Baviaans en Buffelsrivier het ʼn ses meter hoë muur van water deur Laingsburg gestoot. Volgens familie legende het my tannie-hulle se huis weggespoel. As hulle tuis was, was hulle dood. My oom het hulle weer kom haal. Dit was ʼn wonderwerk, het my ma gesê.

My neef, wie se bynaam Swartkop is al het hy rooi hare en sproete, is gebore na hulle verblyf by ons. Dus ken ons mekaar die slegste van almal.

Die sterkste herinnering wat ek aan Swartkop het, is die dag voor my pa dood is. Hy en my tannie het diens gedoen, want dit is wat familie doen, om langs ʼn bewustelose man te sit sodat hy nie alleen doodgaan nie.

Swartkop en sy vrou het natgereën op pad tehuis toe. Swartkop het eenvoudig die knope oor sy Afrikanerboepensie losgemaak, sy hemp uitgetrek en oor die voetenent van my pa se sterfbed gehang. Dit is dan nat. Voor ons kon keer het hy die kleine handdoekie uit die gastetoilet gehaal en begin om sy kort, stewige lyf daarmee af te droog. Dit is nou nie wat ek of my groepie noordelike voorstedelinge sou doen nie, maar nou ja, dit is prakties as jy logies daaraan dink. En baie snaaks.

Ek en Swartkop het mekaar gister vir die eerste keer in jare gesien. Alhoewel ek hom die slegste ken, niks, maar niks van kerk hou nie en boonop geen clue het wat om vir hom te sê nie, het ek die begrafnis bygewoon van sy ses maande oue seuntjie wat eenvoudig ʼn paar dae terug ophou asem haal het.

Want is dit nie wat jy doen vir ander nie? Jy trek jou beste skinny jeans en oorle ouma se serp aan en kry jou ma op pad Vanderbijlpark toe. Jy druk nou neef in die parkeerarea tot hy ophou huil, jy druk jou niggies en tannie. Jy maak dit deur die NG diens en jy koek en tee na die tyd in die kerksaal tot meeste mense gegroet het.